Inna sprawa, że najprostsze nosidełka – w postaci chusty lub połączonych pasków tkaniny – znane były już w zamierzchłej starożytności, a więc dużo wcześniej, zanim Alfred Nobel ufundował swoją nagrodę. I dużo wcześniej, zanim wynaleziono koło. Bo oczywiście najpierw wynaleziono koło, a dopiero potem wózek (gdyby ktoś nie wiedział). A w wózku, jak to w wózku…

Dziecko płacze!

Płaczące dziecko w wózku to obrazek bardzo powszechny. Dlaczego? Wyjaśniamy: dziecko w wózku jest samotne, porzucone, brakuje bliskości, brakuje kontaktu, głowa mamy jest gdzieś tam daleko, wysoko… w okolicach chmur mniej więcej. No to jak tu nie płakać? A więc mama się schyla, podnosi dziecko z wózka (kręgosłup już to czuje!) i bierze je na ręce. Niemowlak się uspokaja, już jest dobrze, tak? Komu dobrze, temu dobrze, na pewno nie mamie (tudzież tacie), bo…

Noszenie „luzem” najzdrowsze nie jest!

Pozycja przy takim noszeniu jest ZAWSZE wymuszona. A tu trzeba nie tylko nosić, ale i tulić, kołysać – cała uwaga skierowana jest w tym momencie na dziecko. O sobie mało myślimy. Co natomiast myśli w tym czasie o nas nasz poczciwy kręgosłup, to się do druku raczej nie nadaje. A już w szczególności, gdy takie noszenie się przeciągnie, to potrafi się zrobić z tego paskudny ból pleców. W dodatku teraz dla odmiany porzucony został wózek! On wprawdzie nie płacze, ale automatycznego pilota także nie ma. A ręce zajęte…

Po co właściwie wynaleziono wózki?

Tego nie wiedzą chyba nawet najstarsi Indianie. Tym bardziej, że Indianie z reguły używają nosidełek, jakoś tak niezmiennie od tysiącleci. I musiały także upłynąć tysiąclecia, by dumny, biały człowiek kultury Zachodu zrozumiał, co jest dobre dla niego i dla dziecka. Albowiem:

• nosidełko działa uspokajająco na dziecko;

• nosidełko wzmacnia więź dziecka z rodzicem;

• nosidełko (prawidłowo wykonane) nie obciąża kręgosłupa;

• nosidełko sprawia, że masz wolne ręce i możesz robić sobie nimi co chcesz (nawet pchać pusty wózek).

Nosidełko to CZĘŚĆ NATURY, o której nasza kultura zapomniała i dlatego musimy odkrywać ją na nowo.